释晓莹的诗文

句
释晓莹 〔宋代〕

久客欣无事。

句
释晓莹 〔宋代〕

春光和暖恰相宜。

句
释晓莹 〔宋代〕

苍生从此得伸眉。

句
释晓莹 〔宋代〕

倒拄乌藤乘逸兴。

句
释晓莹 〔宋代〕

不妨谈笑又诗成。